Reprezentanci Polski w Radomiaku Radom
Marian Czachor to jedyny piłkarz, który zagrał w pierwszej reprezentacji Polski, będąc jednocześnie aktualnym zawodnikiem Radomiaka Radom. Legendarny napastnik zielono-biało-zielonych wystąpił w towarzyskim meczu z Rumunią w 1947 roku. Oprócz niego radomska ekipa miała jednak w składzie graczy, którzy przed lub po przygodzie na Struga przywdziewali biało-czerwone barwy.
Modest Boguszewski (1994–1995)
Urodził się 8 stycznia 1963 roku w Lublinie i występował na pozycji obrońcy. Wicemistrz Europy U-18, uczestnik mundialu U-20 oraz zawodnik, który zanotował dwa występy w seniorskiej kadrze. Boguszewski zagrał w zwycięskich dla biało-czerwonych starciach z NRD i Rumunią w 1987 roku pod batutą Wojciecha Łazarka.
Henryk Bolesta (1974)
Przyszedł na świat 20 września 1957 roku w Radomiu. Bramkarz ten dla Radomiaka nie rozegrał zbyt wielu spotkań, a największy rozgłos wychowankowi zielono-biało-zielonych dały występy w barwach Ruchu Chorzów, Widzewa Łódź oraz Rody Kerkrade. W reprezentacji Polski jedyny raz zagrał 7 października A.D. 1986 w zremisowanym 2:2 meczu z Koreą Północną. Kadrę prowadził wówczas Wojciech Łazarek.
Grzegorz Bonin (2004)
Ten urodzony 2 grudnia 1983 roku w Tczewie pomocnik trafił do Radomiaka trochę przez przypadek, ale bardzo szybko stał się podstawowym zawodnikiem, który miał spory wkład w awans zielono-biało-zielonych na zaplecze najwyższej klasy rozgrywkowej. Po odejściu z Radomiaka występował m.in. w Koronie Kielce, Górniku Zabrze czy Górniku Łęczna. Debiut i jedyny mecz w biało-czerwonych barwach zanotował w kwietniu 2006 roku, kiedy to Paweł Janas desygnował go do gry w towarzyskim starciu z Litwą.
Tomasz Brzyski (2005–2006)
Obrońca, urodził się 10 stycznia 1982 roku w Lublinie. W reprezentacji Polski zagrał w siedmiu spotkaniach i strzelił nawet jednego gola – 18 stycznia 2014 roku w wygranej 3:0 towarzyskiej potyczce z Norwegią. Biało-czerwonych prowadził wówczas Adam Nawałka. Po odejściu z Radomiaka grał m.in. w Koronie Kielce, Ruchu Chorzów, Legii Warszawa, Polonii Warszawa, Cracovii oraz Sandencji Nowy Sącz.
Konrad Gołoś (2003–2004)
Przyszedł na świat 15 stycznia 1982 roku w Siedlcach. Po opuszczeniu Radomia pomocnik ten bronił barw Polonii Warszawa, Wisły Kraków i Górnika Zabrze, ale problemy zdrowotne nie pozwoliły mu na pełne rozwinięcie skrzydeł. Pomimo tego zdołał rozegrać trzy mecze w pierwszej reprezentacji Polski. Zadebiutował 28 kwietnia 2005 pod batutą Pawła Janasa w zremisowanym 1:1 starciu z Meksykiem.
Tomasz Lisowski (2016–2017)
Również trzykrotny reprezentant Polski. Urodził się 4 kwietnia 1985 roku w Braniewie i grał jako obrońca. Najbardziej kojarzony jest z występami w Widzewie Łódź oraz Koronie Kielce. Wszystkie trzy szanse w biało-czerwonych barwach otrzymał od Leo Beenhakkera, a zadebiutował w grudniu 2007 roku w wygranym 1:0 towarzyskim meczu z Bośnią i Hercegowiną.
Rafał Siadaczka (1993–1994)
Początkowo napastnik, a później obrońca. Przyszedł na świat 21 lutego 1972 roku w Radomiu, a do Radomiaka trafił wprost z szeregów lokalnego Rywala, czyli Broni. W najwyższej klasie rozgrywkowej zagrał łącznie w niemal dwustu spotkaniach, w których zdobył prawie trzydzieści goli. Trzykrotny mistrz kraju: dwa razy z Widzewem Łódź i raz z Legią Warszawa. Z tym pierwszym klubem występował też w elitarnej Lidze Mistrzów. Grał również w Austrii Wiedeń. W reprezentacji narodowej zanotował aż siedemnaście występów i zdobył dwie bramki. W kadrze zadebiutował za kadencji Henryka Apostela w zremisowanym 0:0 starciu z Azerbejdżanem w ramach eliminacji Euro ‘96.
Rafał Szwed (2005–2006)
Urodził się 18 lipca 1973 roku w Sokołowie Podlaskim. Grał jako obrońca, a zanim trafił do Radomiaka, bronił barw m.in. Sokoła Tychy, Stomilu Olsztyn, Ruchu Chorzów, Górnika Zabrze, Polonii Warszawa czy Widzewa Łódź. W reprezentacji Polski rozegrał tylko jedno towarzyskie spotkanie – 19 czerwca 1999 roku z Nową Zelandią pod wodzą Janusza Wójcika.
Maciej Terlecki (2006–2007)
Syn legendarnego Stanisława Terleckiego przyszedł na świat 9 marca 1977 roku w Pruszkowie. Grał jako pomocnik i obrońca. Obdarzony wielkim talentem, wywalczył nawet tytuł mistrza Europy U-16. W seniorskiej piłce nie zrobił jednak kariery na miarę oczekiwań. Znany jest głównie z występów dla dwóch najważniejszych łódzkich klubów, ŁKS-u i Widzewa, a w „dorosłej” reprezentacji Polski rozegrał zaledwie jeden oficjalny mecz – 19 czerwca 1999 roku przeciwko Nowej Zelandii w ramach towarzyskiego turnieju z okazji urodzin króla Tajlandii. Spotkanie zakończyło się remisem 0:0, a po rzutach karnych zwyciężyli podopieczni Janusza Wójcika.